გაზაფხულს ია ამოდის

გაზაფხულს ია ამოდის ავტორი: ვაჟა-ფშაველა

1886 წელი

გაზაფხულს ია ამოდის,
სთველში ირემი ჰყვირისო, -
ეს ჩემი გული ტიალი
ისევ და ისევ სტირისო.

ღამით მინახავს მთის პირად
ბუ გულსაკლავად ჰკიოდეს;
ნეტავ, თუ კიდევ სხვასაცა
ჩემებრივ გული სტკიოდეს?!

მითამ სუყველას ბოლო აქვს,
ზღვანიც-კი დაშრებიანო;
მაშ ჩემის გულის დამჭრელნი
რატომ არ გასწყდებიანო?!