არაგვი
| არაგვი ავტორი: გალაკტიონ ტაბიძე |
| 1919 წელი |
თან მიმყოლი ჩრდილები, აუხსნელი ქარაგმი,
სადაც მწვანე ველია და მქუხარე არაგვი,
სადაც მოკლულ ოცნებით ღიმილისთვის ჩავედი,
შორს კი ხევსურეთია, თუშეთი და ფშავეთი.
ერთხელ შვიდ წელიწადში შენი ცა გაიხსნება,
რასაც მაშინ ისურვებ - ყველაფერი იქნება.
გარინდდება მდინარე (ეს არაგვი, ზმანება),
ყველაფერი უცნაურ მოსვლას დაემგვანება.